Η αλληλεγγύη, σαν εννοιολογική προσέγγιση, ταυτίζεται με αρχέτυπα στοιχεία πολιτισμού και μάλιστα στοιχεία που ανακαλύπτουμε στον ελληνικό πολιτισμό.
Το σύμπαν κατά τους προσωκρατικούς φιλόσοφους είναι ενιαίο και αδιαίρετο, σύλληψη που φτάνει μέχρι τις μέρες μας, όπου πλέον η επιστήμη το τεκμηριώνει και πειραματικά. Σε ένα σύμπαν που είναι έτσι δομημένο η αλληλεγγύη αποτελεί την συγκολλητική ουσία που ενώνει τις συνειδητότητες των ανθρώπων.
Αλληλεγγύη, λοιπόν, σε όλα τα επίπεδα, γιατί δεν μπορώ να ευτυχώ ατομικά όταν το περιβάλλον μου και ο διπλανός μου νοσούν και σίγουρα απέναντι από έννοιες όπως η ελεημοσύνη και ο φιλανθρωπισμός που διαχωρίζουν και πολεμούν την ενότητα του σύμπαντος και των κοινωνιών.